Szlak 15 Południka – Obiekt turystycznyGryżyński Park Krajobrazowy

Gryżyński Park Krajobrazowy

Gryżyński Park Krajobrazowy. Jest to obecnie najmniejszy z parków krajobrazowych w Polsce, bowiem jego powierzchnia wynosi zaledwie 3 065,9 ha. Powierzchnia pokrywa się ze zlewnią rzeki...

czytaj dalej

Zdjęcie obiektu turystycznego: Gryżyński Park Krajobrazowy

Adres:	Gryżyna
Region:	gmina Bytnica

GPS:	N: 52° 8' 55.74'' E: 15° 15' 49.17''
Dodał:	Użytkownik Administracyjny
Dodano:	02.10.2014

Opis

Gryżyński Park Krajobrazowy. Jest to obecnie najmniejszy z parków krajobrazowych w Polsce, bowiem jego powierzchnia wynosi zaledwie 3 065,9 ha. Powierzchnia pokrywa się ze zlewnią rzeki Gryżynka, która stanowi prawobrzeżny dopływ Odry. Z uwagi na fakt, że obszar stanowi w niewielkim stopniu zmieniony fragment rzeźby polodowcowej wraz z różnorodnością przyrodniczą, został w roku 1996 rozporządzeniem Wojewody Zielonogórskiego ogłoszony obszarem szczególnie chronionym. Na obszarze Gryżyńskim znajdują się dwie ostoje siedliskowe sieci Natura 2000: „Rynna Gryżyńska” oraz „Dębowe Aleje” w Gryżynie i Zawiszach. W tej ostatniej miejscowości znajduje się pomnik przyrody – dąb szypułkowy o średnicy 500 cm. Wąwóz nazwany Gryżyńskim, przez który prowadzi ścieżka przyrodnicza, nadaje się do spacerów Jego zbocza są nachylone w zależności od odcinka – od 25 do 65 stopni. Na terenie parku znajduje się 11 jezior polodowcowych oraz liczne stawy. Największym spośród jezior jest Jelito, którego największa głębokość wynosi ponad 36 metrów. Uroku „wodnego” dodają liczne źródła zboczowe i rzeczka Gryżynka, która swój początek bierze we wsi Gryżyna. Znaczna różnica poziomów rzeki i jej wartki nurt wykorzystywano już w najdawniejszych czasach do działalności produkcyjnej. Lokowano przy niej zarówno młyny zbożowe, jak i młyn papierniczy. Dopełnieniem krajobrazu są bogate zasoby flory i fauny. Warto nadmienić, że znajdują się tutaj okazy 31 roślin, które obejmuje ścisła prawna ochrona. Wśród nich dwie odmiany rosiczki. W parku przeważają bory sosnowe przeplatane łęgami olchowo-jesionowymi. W samej miejscowości Gryżyna oraz w jej pobliżu istnieją cztery aleje dębów szypułkowych. Ich wiek (ok. 300 egz.) ocenia się na ok. 150-200 lat. Wśród występujących tutaj bezkręgowców wymienić można: chrząszcze – jelonka rogacza, który osiąga długość 6 cm, ale jego liczbę szacuje się na ok. 1000 osobników i kozioroga dębosza, który bytuje głównie w starych dębach (m.in. Bartku). W Parku żyje również jedyny przedstawiciel żółwi – żółw błotny. To gatunek, który w Polsce objęty jest ścisłą ochroną już od roku 1935. Z uwagi na warunki środowiskowe w okolicy zbiorników wodnych żyją także: traszki, rzekotka drzewna, która nazwę zawdzięcza odgłosom samca i faktowi, że czasami można na nią natrafić na drzewie, ropuchy (zieloną i szarą) i niezwykle efektownego kumaka nizinnego. Ten ostatni wydziela gęsty i trujący śluz przy zetknięciu z którym następuje u człowieka podrażnienie błon śluzowych. Licznie reprezentowany jest także świat ptaków. Spośród lęgowych wymienić można: żurawia lelka, dudka, pliszkę górską, bielika. Ten ostatni gatunek, dzięki wsparciu człowieka rozwija się bardzo dobrze. Jest również niepisanym symbolem Nadleśnictwa Bytnica. Listę nielęgowych otwierają czaple białe, perkozy rdzawoszyje, łabędzie krzykliwe i rybołowy. Liczba gatunków ssaków, które zamieszkują Gryżyński Park Krajobrazowy szacuje się na ponad 40. Wśród nich – bobry, które stały się ponownie lokatorami w regionie w roku 1986. Ponadto: lisy, tchórze, jenoty, borsuki i kilka gatunków nietoperzy. Na terenie Parku znajdują się również trzy użytki ekologiczne, czyli miejsca o niewielkim zasięgu i posiadające na ogół mniejsze walory przyrodnicze. Należą do nich: wspomniany Wąwóz Gryżyński. To obszar nieopodal wsi, który powstał po ustąpieniu lodowca i został uformowany przez spływające cieki wodne. Drugim są Gryżyńskie Szuwary. To obszar położony w rynnie polodowcowej, silnie zarośnięty, głównie trzcinami i stanowiący miejsce siedlisk licznych owadów i zwierząt. Najmniejszym spośród nich jest Bagno Żurawinowe (2,8 ha). To miejsce tzw. torfowiska wysokiego zasilanego przez wody opadowe. Użytek ten został stworzony z uwagi na konieczność ochrony wspomnianego torfowiska, borów bagiennych oraz występujących tam okazów przyrodniczych.